Wat is trauma?
Op internet en in verhalen lezen we over trauma als iets ‘schokkend’ of ‘extreem erg’ is geweest voor iemand. Als er een heel erg ongeluk is gebeurd, komt de traumahelikopter soms. Zo hebben we het woord trauma gelinkt aan ‘heel erge’ gebeurtenissen, waarvan we vinden dat het logisch is dat we daar later in ons leven nog last van hebben. Trauma is echter niets meer dan een woord om gevoelens aan te duiden die op een moment of voor langere tijd impactvol zijn geweest op welke manier dan ook, dat je lichaam ze (of een deel ervan) weg moest stoppen om te overleven, of door te kunnen op de manier waarvan jij dacht dat dit zou moeten. Dat kan soms figuurlijk overleven zijn, maar inderdaad ook daadwerkelijk over leven en dood gaan. Er is geen bepaalde ‘graad’ of ‘spectrum’ dat laat zien hoe erg je trauma kunt ervaren. Elk trauma wordt door iedereen ervaren zoals het wordt ervaren. Trauma is niet per sé ‘heel erg heftig’. Jouw trauma is niet pas écht een trauma als iemand anders zegt dat het inderdaad heel heftig is wat je hebt meegemaakt. Als jij op welke manier dan ook in het heden last hebt van gebeurtenissen in het verleden (vaak uit de jeugd), kun je van trauma spreken.

Wat zijn voorbeelden van trauma?

• Trauma is breed en dus als je het mij vraagt niet alleen ‘de extreme gevallen’. Trauma kan ook zijn:

• (bijna) verlies van een dierbare

• Voor je ouder(s) hebben moeten zorgen op welke manier dan ook, of dat nog steeds doen

• Een (eerste) paniekaanval

• Kwetsende woorden van ouders/partners/vrienden hebben moeten incasseren

• Gepest zijn, vroeger of kortgeleden

• Vroeg volwassen hebben moeten worden om welke reden dan ook

• In een gezin met emotioneel en/of fysiek afwezige ouders opgroeien

• Jezelf klein hebben moeten maken om welke reden dan ook

• Je afgewezen hebben gevoeld in je emoties en/of behoeften

• Een ouder gemist hebben op welke manier dan ook

• Geen thuis hebben gehad op welke manier dan ook

• Afwijzing door ouders/partners op welke manier dan ook

• Een scheiding

• Opgroeien met een (ernstig) zieke ouder

• Broers of zussen hebben gehad die meer zorg nodig leken te hebben dan jij

• Een relatie van aantrekken/afstoten hebben doorgemaakt

• Opgroeien met narcistische ouder(s)

• en nog zoveel meer. Als je vragen hebt over een situatie of jouw situatie aan me wil voorleggen, stuur me gerust een berichtje.

Waarom kan ik mezelf niet (helemaal) helen van trauma?
Ieder mens heeft trauma opgeslagen in het lichaam. Iedereen ‘loopt’ het op een andere manier ‘op’, maar in het leven komen we nu eenmaal in situaties die soms te pijnlijk zijn om volledig toe te laten. Soms bewust, vaak onbewust stopt ons lichaam dan gevoelens weg en wordt het lastig om ze op latere leeftijd ‘tevoorschijn te toveren’. Veel mensen denken dat trauma alleen bestaat uit bijvoorbeeld: gepest zijn, discriminatie, misbruik, mishandeling, verwaarlozing of ‘extreme’ gevallen. Alle andere ‘gevallen’ worden hiermee afgedaan als iets wat blijkbaar niet heel heftig zou kunnen zijn, waardoor het kan voorkomen dat je gaat denken dat de gevoelens waar je dagelijks mee leeft niet zo erg horen te zijn, omdat je het niet terugleest in het trauma-rijtje, maar het wel als trauma voelt. Op deze manier sta je jezelf niet toe om de gevoelens zoals jij ze ervaart ruimte te geven. Er ontstaat onbegrip en misschien ook frustratie en boosheid naar jezelf toe, omdat je blijkbaar ‘te gevoelig’ bent of ‘raar’ omdat jij de dingen die jij ervaart, heftig ervaart en er last van hebt, terwijl daar in je beleving geen logische aanleiding voor zou zijn.

Een andere reden zou kunnen zijn dat je beschermingsmechanisme je in de weg staat. Doordat je bewust/onbewust iets hebt meegemaakt of meerdere dingen hebt meegemaakt, heeft je lichaam een bepaald mechanisme aangelegd wat ervoor zorgt dat de gevoelens die je hebt weggestopt niet kunnen worden aangeraakt, uit angst om de gevoelens die erbij horen vrij komen. In je systeem gaan alarmbellen aan als er iets gebeurt waardoor je in de buurt komt van deze gevoelens of deze gebeurtenis uit het verleden, waardoor ‘de poorten’ in de richting ervan op slot gaan. Je lichaam kan letterlijk op slot gaan, wat kan voelen als een drempel, weerstand, angst, leegte of hoe jij dit ook voelt. Misschien kom je zelf een heel eind en kun je íets voelen en komt er misschien wat emotie los, maar voel je dat je nog een laag dieper hebt te gaan om écht alles te kunnen voelen. De frustratie en onbegrip wat vaak volgt, zorgt er dan voor dat je van het voelen in je lijf teruggaat naar het denken in je hoofd. Dit zorgt ervoor dat je niet die laag dieper kunt komen.

Is trauma te helen?
Absoluut. Al het trauma is te helen. Heling betekent niet dat je wat gebeurd is moet accepteren. Heling van trauma gebeurt niet op een bepaald moment, of door iets specifieks te doen, en gaat al helemaal niet bij iedereen op dezelfde manier in dezelfde tijdspanne. Trauma heelt zich als vanzelf door oordeelloos en daarmee onvoorwaardelijk te voelen. Trauma zit vaak dwars door oordelen over wat we voelen. We willen labels plakken op situaties en gevoelens, die niet te labelen vallen. Label-loos kijken naar wat je voelt en het daadwerkelijk voelen, zorgt voor begrip, rust en acceptatie. Niet de acceptatie van de inhoud, maar de acceptatie van dat wat jij het hebt meegemaakt een heel logische oorzaak is van de dingen waar je tegenaanloopt in je leven. Als je met volledig begrip en zachtheid naar jezelf kunt kijken, wordt ook het trauma zacht en zal het zich niet meer op een harde manier in je leven aandienen.

Hoe begeleid jij mensen met trauma?
De praktische rode draad door de sessies is dat ik door een combinatie van vraagtechnieken en visualisatie jou begeleid naar die plekken waar je zelf niet kunt komen. We gaan niet alleen in gesprek, maar ook diep afdalen naar de gevoelswereld. Dit doe je met je ogen dicht. Op basis van wat je op mijn vragen antwoordt, stel ik nieuwe vragen. Die kunnen confronterend zijn.

Deze aanpak zorgt ervoor dat de alarmsystemen van je lichaam worden omzeild, waardoor je wél kunt voelen op die diepere lagen. Mijn sessies gaan over voelen en beleven. Het is lastig in woorden te omschrijven, omdat iedereen die ik begeleid iets anders nodig heeft. Elke sessie is maatwerk en uniek.